Bak, hâlâ dönmedi
Kýrdýðý yerden, kal/kan gemiler
Bak, hâlâ dokunmadý
Bilmem kaç asýrdýr, kirpiklerimde oturan kadýn
Düþ iþçileri, riyakâr bir vebanýn semasýnda gülüyor
Ellerini dokundurduðunda kaç bahar kaçýþtý
Göz uðruna ve bir söz uðruna vurulduðum yerden beri
Senden arta kalan yýllarýn, çýðlýðýný gömüyor gözlerim
Çingene geceler sarmalýyor sonumu
Yýkýntýlarýn artýk akýntýlarý
Yýllýk, ayrýlýk mahkûmunu yokluyor
Bak, hâlâ gelmedi
O matemini sýrtýnda taþýyan yaðmur
Bak, hâlâ esmedi
Seni koynuna alýp, çekip giden rüzgâr
Belki bir nehiriz
Kýyýlarýnda bulunur savruluþumuz
Islak yanlarýmýz dokunur birbirlerine
Kaynaþýr...
Secde ederim aklandýðýn yerlerin ücralarýna
Ve söz eylememem gözlerine
Öksürdüðün bütün hikâyelerde
Adým, adým sana dolmak var bu gece
Bak, hâlâ
Düþmedi, geceye saklanan soluk hece
Bak, hâlâ
Uçuþmadý, göðsümde yavrulanan aþk
Meylediyorum, ney’den askýntý kelamý
Yarým aðýzlý sevgilinin, dilini sancýyor küheylan
Bak, hâlâ
Konuþmadý, ardýndan susan çocuk
Bak, hâlâ
Býraktýðýn barakada
Adýnýn yazýlý olduðu bardaðý dolduruyorum
Þahitten öncesi, kan revandýr katilim
Bak, bakýndýðýn yerin sýrrýna
Býraktýðýn aþkýn hatýrýna
Sana söz, doðmayan kýzýmýn adýna
Sözüm olacak ömrümdeki kadýn’a
Bak, b/aktýðýn ten/hayâ
Bak, býr/aktýðýn hayata
Þimo
Sinan þeker