korkuluk

“bu temmuz sýcaðýnda üþüyorum
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum
bir kar tanesi gibi düþüyorum
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum

yýllardýr ayný yerdeyim ama sürgün
içim çocuk dýþým ellilik ergin
beden kýrýþtý ruh yay gibi gergin
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum

yýlbaþý kartýna benzemez hayat
kar gibiyim eriyorum son sürat
korkuluða ne huzur var ne rahat
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum

kesif bir sessizlikte uyuyorum
sessiz korkunç çýðlýklar duyuyorum
geceye yalnýz karþý koyuyorum
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum

gün gün tüketiyorum zamanlarý
her gün düþünüyorum olanlarý
en zor zamanlardýr hafta sonlarý
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum

mutluyum bir karga konsa baþýma
yalnýz geldim zaten ben bu yaþýma
çoðu kez kalýyorum bir baþýma
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum

bir kedi bile gelmiyor yanýma
bu yalnýz hayat tak dedi canýma
istiyorum coþku gelsin kanýma
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum

belli ki ben burada kalacaðým
en yalnýz korkuluk ben olacaðým
böyle yaþadým böyle öleceðim
hüzünlü bir bostan korkuluðuyum…” 17.07.2011
bayram eser
Sosyal Medyada Paylaşın: