BİR ÇOCUK VE BİR ÇİÇEK
Bir ülkede çocuklar
Polis ve asker panzerlerine taþ atarsa
O ülke, vahþetten baþka bir þey veremez çocuklara
Vahþeti, çocuðun damarlarýna, ruhuna þýrýngalar
Bir çocuðun, ülkenin resmi dilini bilmemesi ve
Dil bilmeme utancý veriliyorsa ona
O toplum, bir dehþet toplumu olur
O resmi dil, bir cellat giyotini olur
Altý yaþýnda baþlar çocuklarý biçmeye
Küçük bedenlerine paslý bir hançer gibi
Saplanýr o dilin her bir kelimesi
Ülkenin polisi
Panzerle, gaz bombasý atan pompalý tüfekleriyle
Giriyorsa çocuðun mahallesine
Bir ülkenin askeri, sadece çocuðun babasýna
Anasýna, kýz ve erkek kardeþlerine
Ýþkence yapmak için geliyorsa köyüne
Bir ülkenin öðretmeni sadece çocuða
Bilmediði dilin hançerlerini saplamak için
Açýyorsa okulun kapýsýný
Yaþadýðý ülkenin maðazalarý, parklarý
Salonlarý ve sahilleri, oyunlarý ve
Gülmeceleri uzaksa çocuða
O ülke daha doðuþtan kaybeder o çocuðu
Çocuk ayný bir çiçek gibidir
Onu soldurmak ve yaþamdan soðutmak
Kendine düþman kazandýrmaktan
Baþka bir þey deðildir
Hasan DAL
Doðuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.