/Bir sen kaldýn mazide, birde þekerci Arif’in akideli þekeri../
ben hala beni unuttuðun yerdeyim incinmiþ yanlarýmdan tanýrsýn beni rengi solmuþ tenimin külden rengini sorma kömür gözlüm sorma bana beni eðildim salkým salkým çürümekteyim ne sana yar oldum ben ne yedekteyim kader mahkumun oldum beklemekteyim açta gönül kapýný buyur et beni lal prangalarýný sökte kalbimden duy gitme uzaklara duy yüreðimden ýlýk bir nefes versen þöyle derinden nar ateþim söndürüp gül etsen beni mazidemi kaldýn sen sanma unuttum ayný yerde bekledim biraz soluktum zindan olsa gam yemem çölde buruktum incittiðim yanýndan sor beni beni dindir susuzluðumu kan beni beni el ver þu sol yanýma sar beni beni.... "Adý aþk sa mazinin Yaþanmýþsa hoyratca... Þiir gibi olmalý Ergen birazda utangaç.. Mazisi olmalý insanýn.....!"
07/07/2011
Hacý Hakan Biçkes
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebuali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.