O KADIN
Her sabah iþe giderken
Yada her akþam iþ çýkýþý evime dönerken
Yolumun üstünde
Eski bir ÜSKÜDAR çeþmesi
Vede çeþme baþýnda oturan
Üstü periþan
Avuç açan
Gözleri zümrüt yeþili vede kendiliðinden sürmeli
Týrnaklarý upuzun
Sýrtýnda yaz sýcaðýna raðmen kalýn bir manto
Ayaðýnda kýþlýk botlar
O kadýn üþüyormu?
Yoksa benim içimmi acýyor
Sað elimin verdiðini sol elime göstermeden
Avuç açtýðý eline býrakýyorum bozukluklarý
Sonra durup bakýyorum yüzüne
Kendi kendine birþeyler mýrýldanmakta
Soruyorum kimsin sen? Adýn ne senin
Boþ anlamsýz gözlerle derin derin bana bakýyor
Anlýyamadýðým bir þeyler sýralýyor
Sonrada hadi git baþýmdan der gibi
Baþýný sallýyor öne eðiyor
Ey zümrüt gözlü kadýn
Ah içim acýyor sen hepmi böyleydin
Yoksa nedenlerinmiydi deliliðindeki sebebin
Sonra kendime gülüyorum dudaklarýmda tebessümle
Diyorumki bir bak hülya þöyle etrafýna
Belki farkýnda olarak ,belkide olmýyarak
Zaman zaman herkes kendi kendine konuþmakta, mýrýldanmakta
Yine diyorumki hepimiz biraz deliyiz
Belkide o kadýn benden daha akýllý sadece ve sadece
Deliliði oynamakta
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.