beni býrak bir dalganýn koynunda
adýmlarýmý takip edip de sonra
denizin mavisine sen de girme
ve gelme
dokunma hiçbir þeyime
savur bütün kuru gülleri ardýmdan
düþsün her bir yapraðý
ölmüþ bu sevinin üzerine
beni yur yýkar okyanus
tuzunu tenime sývayýp
arýnýrým günahlarýmdan
bir deniz yýdýzýnýn gözlerinde
doðarým sonra yeniden
kanattýðýmýz dudaklarýmýzýn kenarýnda
korkularýmýzýn el koyduðu sözlerimizle
biz deðil miyiz her gün ölen
her günü dünlere kapkara düþüren
eski bir þarkýnýn dinmeyen inleyiþlerinde
bir þiirin anlaþýlmayan dizelerinde
baþlangýcý olmadan biten bir hikayede
koyverince direniþlerimizi
gri bir bulutun rutubetli deðiþlerine
vurulmuþtu atlarýmýz içimizde
artýk
doludizgin bir ýssýzlýðýn nal sesleri
yankýlanýyor yürekte
býrak yüreðimi yaðmur tanelerine
götürür beni onlar yedi iklimli denizlere
sen takýlýp da peþime
benim sularýma girme ve gelme
benden bu kadar
içimdekiler sana doðru eserken
sen de
sendekileri sal özgürlüðüne
ve bitir kendinde söylemediklerini
istersen
yalnýz aklýnda olsun
ýsýr dilini de
bu aþký eleverme
atilla güler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.