Bitmez Sandığım Herşey
bitti…
bitmez sandýðým her þey…
önce gözlerimiz koptu,
dilek tutup saldýðýmýz yýldýzdan
sonra ellerimiz…
ellerimiz, Anadolu’ya uzanan
gökkuþaðý gibiydi,
sarýnca bellerimizi
ellerimiz sevgili,
gözyaþlarýmýza yataklýk eden,
ellerimiz…
kayýp gitti uçurum kenarýndan.
bitti…
bitmez sandýðým her þey…
kayalýklara tutunan yosunlar gibi
tutunmuþtu yüreðim,
mevsimi gelip de çekilince sevgin,
kuruyup gitti yokluðunun sýcaklýðýyla sevgimiz,
sevgimiz, sevgili…
çocuklarýn gökyüzüne saldýðý uçurtma gibiydi
ya biz beceremedik ipini tutmasýný,
ya da yanlýþ yerden esti rüzgâr,
sevgimiz, takýlý duruyor þimdi elektrik tellerinde.
bitti…
bitmez sandýðým her þey
süzülüp çýrýlçýplak býrakýnca yapraklar aðaçlarý,
gelmeni beklediðim kaç gün,
doluyordu belediye iþçisinin küreðine,
ve sen beceremediysen gelmeyi,
benim suçum deðil ki,
bitti…
baþlamaya yüz tutmuþ her þey
bitti, sevgili…
03.06.2006 / 01:00 Burdur
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.