Sevdim mi tam seveceksin
Tadý tuzu kývamýnda olacak
Gündüzünü de seveceksin, dolduran gözünü
Gecesini de, yürek yordamý
Göremesen de yüzünü...
Bükmeyeceksin dudaðýný ceviz karasý ellere
Toprak kiri kaldýrmayacak mideni
Sývanmýþ týrnak dibine...
Tuz desenli rençber gömleðinden
Enseye yapýþýk kirli mendilden takma yakalý hani,
Kaçýrmayacaksýn gözünü gayri ihtiyari...
Tilkisini kirpisini sevdiðin kadar
Davarýný da sev, ne var?
Mal güden çobana çobanlýk taslamadan...
Yok öyle denizine gömülmek, alý al güneþi altýnda
Çamuruna bulanmadan kýzýl topraklarýn katman katman
Yok öyle ufkunda öpülmek, bitimsiz gökyüzünün
Sapsarý örtüsünde koþturmadan doludizgin içi çekilirmiþçe
Çorak tarlalarýn...
Tam seveceksin , tam..!
Hadi sen utanmýyorsun,
Utandýrmayacaksýn mahçup delikanlýsýný sürükleyip piste
“Gördün mü þekerim köylüyü” diye kikirderken
Kaþar “Fahriye Abla” edasýyla.
Çürütmeyeceksin baþý baðlý kadýnýný hapiste
Yarý açýk benzeri alanlarda.
Kofanasýný da seveceksin kokanasýný da bu ülkenin
Ellisinden sonra baþýnda takke elinde tespih dolaþaný
Gençliðinde zamparaydý ayyaþdý diye hor görmeyeceksin
Röfleli saçlarýna gözlük tokalayan da
Nine olunca baþýný baðlayan da senin
Uzaydan mý geldi sandýn?
Bu uçsuz bucaksýz otoyollarda yerden teker kesenler senden,
Viadüklerden savrulduðunda köprüaltý ahalisiyle selamlaþanlar hani, kardeþçe
Arabasýna gözyaþý döken züppe de
Bali torbasýný burnuna uzatan mekansýz da bizim
Tek servetini ikram edermiþcesine...
Dört parmak açýklýktan öpmeye çýrpýndýðýn ayva göbekle
Çamaþýrýnýn pamuklarý çukuruna dolmuþ kýllý göbek farklý mý yani
Hangisini kayýracaksýn ki?
Tam seveceksin tam..
Kim dedi sana Boston’da ekonomi okuyan daha modern diye
Bostanda hýyar yetiþtiren Arnavut Bedri amcadan...
Yalan,
Ýkisi de bu topraðýn sebzesi iþte,
Yetiþene deðil yetiþtirene bak..
Öyle dudak ucuyla “severim” demek olmaz,
Tükürük sýçratmýþ gibi mahçubiyet duyarak.
Maçta hakeme küfür eder gibi gür çýkacak sesin.
“Seviyorum ulan bu halký ben” diyorcasýna
Göðsünü yumrukladýðýný zannetsin görenler,
Yaka baðýr darmadaðýn...
Yüzündeki mahçup sevinç, aðlamaya ramak býraksýn
Buðulanmýþ gözbebeklerini, yevmiyesini verirken
Gündeliðe gelmiþ kapýcý karýsýnýn..
Üstüne bir de sarýlýp öp, çekinme..
Ter kokusu müseccel, Anadolu topraklarýndan
Paris’e gitmedi ki oradan gelsin sevesin diye...
Ýþte sen hepsinin harmanýsýn
Ne sevin ne yerin
Sev, yalnýzca sev
O sensin
Sen de o..
Sevdin mi bu ülkeyi
Tam seveceksin...
erol baþçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.