Bülbülle Yârenlik

Büyük düþün; yok olmasýn hem düþün, hem gülüþün;
Yoksa farkýna varmadan geliverir çöküþün.
Elinde bir kýrýk ayna, sözde bakar durursun;
Bakman yetmez, görmen gerek; çaresiz avunursun!

Kenarda yatýp ortada bulunmayý seversin;
Bedava mezar verseler, düþünmeden girersin.
Sevimlilik taslayarak akýl da daðýtýrsýn;
Aklýn sana yetmez iken, üstelik alýnýrsýn!

Alýnganlýk iyi deðil, sonra dalga geçerler;
Ýnsanlar bir tuhaf olmuþ, seni ebe seçerler.
Arada bir lâf yaparsýn, çevrene doluþurlar;
Dibi kara tencereler zamanla kokuþurlar!

Merak, kýskançlýk, bencillik içini pek yakarlar;
Sen kendine yetmez iken, bir de çelme takarlar.
Bir çýrpýda sütten çýkmýþ kaþýk oluverirler;
Gülde dikene aldýrmaz, dala konuverirler!

28.10.2007

Açýklama:
Bu; gocunana ‘ayna’, hoþlanana ‘helva’ kabilinden ulu orta bir taþlamadýr. Umarým, keyif almýþsýnýzdýr.

Sosyal Medyada Paylaşın: