Gün kýzýla boyandý,
Yine senden yoksunum.
Issýz bir adanýn feneri kadar yalnýz,
Asi bir nehir gibi çýlgýným.
Yokluðunun acýsýnda birer birer solar,
Avucumda biriktirdiðim umutlarým.
Sus pus olur sendelerim,
Sünger avcýlarý gibi vurgunlar yer
Zavallý yüreðim.
Geç gelen baharýmda
Ihlamur kokulu sevdamý yaþamak,
Yaþadýðým sevdayý yüreðime,
Yüreðimdeki sevgiliyi de
Kollarýmla sarmaktýr amacým.
Oysa ne ýhlamurlar çiçek açar,
Ne de sevgiliyi sarar kollarým.
Beklemeye mahkûm sen kokan Ýrem baðlarým.
Kader aþýlmaz bentler gerer önüme,
Savurur sen kokan mavi düþlerimi
Kuru ardýç dallarýna.
Kýrlangýçlar yuva yapar sevdamýn odaðýna.
Ýdamlýk mahkûm gibi salýnýrým daraðacýnda.
Sensiz yeþermez
Kýrýlýr tomurcuða yüz çeviren dallarým.
Hani diyorum,
Nisan yaðmurlarýna karýþsan,
Yýrtsan gelsen geceyi…
Denizle raksa duran yakamozlar utansa,
Gözlerinin güzelliðini
Zühre Ýle Þimal kýskansa,
Ay tutulsa,
Doðmasa güneþ,
Gece üstümüze yorgan olsa…
Vuslat diyorum…
Beklenen vuslat cevh-i leylde bizi bulsa,
Terin terime,
Tenin tenime karýþsa,
Sönse yürek harlarým.
Sen yoksun;
Ben Aðustos’ta üþürüm,
Asi kükrer,
Ben Asi’de boðulurum.