tan yeri aðaranda kendi feryadýnda kayboluyor kadýn bir kaç kelime sararmýþ bir zarftan düþüyor yýllar öncesinden bir selam.... ve gökyüzünde güvercinler taklaya duruyor unutup kanatlarýný.... kaderine temmuz þahit kan ter içinde bir mendildi vefakar bir de can... unuttuldu kendine dair ne varsa oysa sendin cümle cümle anlatýlan kendi etrafýnda...
ve tüm gücüyle yükleniyor bir migren aðrýsý sahaf kokulu bir þiir kadardý oysa adýn seni unutmak kadar zor
sonu olmayan yollarýn belirsizliðinden kaçýp bir güneþ doðuyor bak ben sende yeniden doðuyorum hangi þiire baksam þimdi yýldýrýmlar düþüyor soluyor inciler... ve kadýn susuyor dilinde perçinlediði acýyla hangi kapýyý açsa eksik olma ... oysa bahardý tüm takvimlerde zaman kaç panayýrda güllere yenik düþmüþtü kadýn hangi falcýnýn fincanýnda yitirmiþti umudu ve teli kopuk bir kemandý senli bir þarkýda ... saçýnýn telini öptü sonra gözyaþýný saklayýp kendi bulutunda bir yaðmur devrilirken ve kadýn hüzne baþkaldýrdý son gün doðumunda ve alýnyazýsý... sonunda söyledi... þimdi yetmiyor zaman... arýzalý bir kalbin durduðu yerde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.