ne yapsan elinde kalýyor iþte
cibiliyeti sönmemiþse
ki; elinde deðil
sanýyorsun ki
orman lehçelerini unutmuþ aðaçlar
oysa, soyuldukça daha da çarpýyor makaron halatlar
tüm mevsimler bahardý bir zamanlar
kýskanç kuþkular panayýrlarý vardý
kaç ulemanýn, kaç falcýnýn kapýsý aralanmýþtý
hepsinde kehanet aynýydý
bu aþktý...
derbeder lahzâlar koysa bile tek baþýna
mutedil akþamlarýn ardý fýtýnaydý
deðdikçe elin eski resimlere
irislerinin objektifi yakardý
unuttuðun kadar kendindeydin sözümona
yýðdýkça balýk istifi dünleri ranzalara
tutmazdý yine maya
tüm geçmiþ rafadan bakardý!..
aþk için, kim demiþse tam bir saftataydý
v a r l ý ð ý n
__________y o k l u k l a
_____________________ b u l u þ t u ð u
__________________________________ k i m s e s i z
_____________________________________________ d e l t a
yerleþmiþtin oysa tüm alýþkanlýklarýn hafýzasýna
kýsýk gece lambalarýna saklý açýk uçlu aðlamalara
sýzardýn rüzgârýn peykesinde telli duvaklý
kýzýl bir gurur el sallardý camlardan, kýskanýrdým
ve bilirdim ki; o en iyi saðlamaydý...
çok kandýrýrdým kendimi
istemsiz fýrtýnlarla düþerdi yaðmurlar
çiseler tanýdýktý sözümona , damlalar sahipsiz!
her yeni sandýðým, bakardým ki; yine eski bir eskiz
otururdu içime nekes kadýrgalar
ne var ne yok hedef/siz atýlýrdý salvolar
ve vururdum gözü kapalý h e r þ e y i
unutmak demiþti adýna iþte hergelenin biri
oysa, herþeyin kucaklardý her þeyini!..
nereye deðse elim
nereye baksam sepken sebil orada olurdun
kime dokunsa elim sendin
elim deðse boþluða öylece dururdun
bardaðýn buðusu da bilirdi
defterin orta sayfasýndaki çiçekte
ne varsa tam anlatamadýk, iþte tümden oydun!..
sonra...
........................................................
baharlar dörde bölündü sonra, günler saatlere
dalgýn haletlere dumanlý nefesler karýþtý
irkilene dek en iyi zaman buydu
ya da en kötü halusinasyon
strese endekslemiþti doktorlar
ve iyi yaþamak diyorlardý adýna
tüm kötü alýþkanlýklar býrakýlacak!
bilmiyorlardý
ne bilirlerdi onlar bu akýþkan dili
ne stent kabul ediyordu bu oda, ne yalancý kobaylarý
çýldýrýyordu tek baþýna fobisi
kesip doðruyor, saldýrýyordu önüne geçene
ki; yürek deniyordu bu h a n ç e r e!..
çeksen elini iþte, çekebilsen
koparýp atacaksýn tutsa elin
sökeceksin bu frapan müþkülatý kökünden
hani, debisi kendinden en büyük nehir ya özlem!
elin deðse iþte
söyleyecek derdini
anlatamasa da konuþacak kendinden
elindeyse gel!..
TopraðýnSesi
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
Ayrılık Reçetesi ÖZGÜRLÜK ŞARKISI 1 - V FOR VENDETTA Gökyüzü Yaralanmış Kuş Masalı Vera'ya Mektuplar / En Çok Aydınlık Kirlenir Karanlıkta ÖZGÜRLÜK ŞARKISI - V FOR VENDETTA MÜPTEZEL TEMAŞA Bir Gün Herkes Fenerbahçe'li Olacak Homeros Raptiyeli Fırtına Kuşu BEYAZ YALNIZLIK Portakal Mavisi