Inê sende mi? Bir acayip acý girdi bedenine, karanlýklardan kalma bir sancý, salgýn gibi... Daha dün mutluluktan koptuk, sana düðünle uðradýðýmýzda!.. Mevla sonlandýrmýþ çýðlýk atan zamaný... Inê sen de mi topraða karýþtýn?
Uzaktýk sana; uzaklýðýmýz yollardan, zamandan deðil. Ýnsanoðluyuz ya hayýrsýzlýktan...
Dünya uzaklaþtýrdý senden canlarýný; mahpushaneye, zindana, daða! Toprak yanýna çekti nurdan bedenini, ruhunu... Inê sen de mi býraktýn yaþamayý?
Yaþamak bu ya yaþarken ölmek! Yaþarken acýlar, gözyaþlarý buldu yüreðini... Inê sen de mi býraktýn hayatý?
Inê; ninem, anneannem, gülüþüm, doðuþumun diyarý, vataný!.. Kara bir acý saplandý düðün gecesi kalbine! Tabipler toplandý kurtlar gibi bedenine, açtýlar, sardýlar, merhemler sürdüler, kanattýlar... Inê sen de mi topraða býraktýn kendini? Canlarýný göremeden, onlara doyamadan...
(Biz anneanneme Inê derdik, Inêm derdik. Cevahir adýndan ayýrdýk ona gülen gözlerinin ve solamayan duruþunun adýný taktýk ‘Inê’ diye… Yüreðimdesin… Yerin, mekânýn cennet olsun… Seni görmekti bir kez daha mutluluk, ama olmadý… Hoþça kal…)
Turan Koca Sosyal Medyada Paylaşın:
Turan Koca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.