İhanetin Niyetine

Firuze bir sukut kaplar ortalýðý,
Yýrtar yeri göðü bilirsin sessizce öldüðünü,
Ram olan kaderde.




Hangi ölümümün sesini duydun da öldürdün beni yüreðinde.
Teneþirde yýkarken kendi bedenimi,
Kubbesinde çýnlayan hazin çýðlýklarým sela makamýnda.
Haydi, sevgili al abdestini, gel de kýl,
Ölen aþkýnýn cenaze namazýný,


Ýhanetinin niyetine.


Siyah bir kefen koydum çeyiz sandýðýma.
Bir de bana hediye ettiðin firuze kolye,
Ne çok yakýþacak kefenim boynuna.
Aþkýna tövbe ettiðim son þahadetimde,
Yürek kafesinde sakladýðým aþk güvercinlerim.
Saflarý sýklaþtýrdý gökyüzünde,


Ýmamýn sesiyle.


Çeraðlar mý söndü gök/yüzünde anne!
Neden göremiyorum seni.
Kollarým, kollarýmý kaldýramýyorum
Anne bir aðýrlýk var üzerimde,
Neden dar/aldýn, yataðýmý böyle tabut þeklinde.




Bu ahlar bu feryat-ý figanlar, bu sesler karanlýk,
Çok karanlýk yoksa ben öldümmü anne!
Üzerime toprak atýyorlar.



Ýnsana ar/tar, toprak at/maz dedikleri bu mu anne.
Fatihalar karýþýyor ruhuma,Topraðýma!
Bir aðýrlýk var sol yanýmda,



Ben ölüyüm artýk anne!



Zaman sende kaldýðým tüm zamanlar gene . Ýstanbul






Sosyal Medyada Paylaşın: