,,Ayakta dura dura yorulduk” dedi Soner
Ve camiiye doðru, yönünü herkes döner
Karþýya geçerlerken, bir fayton gelip durdu
Arabanýn rüzgârý, yerden bir toz savurdu
Herkes bu arabaya, bakýyordu merakla
Yaþlý bir adam indi faytondan sað ayakla
Nevres: ,,Ben tanýyorum, bu vakarlý adamý”
,,Üsküpʻten tâ Baðdâtʻa kadar yayýldý nâmý”
Adam arabasýndan inince selâm verdi
Ýner inmez üstüne baþýna nizâm verdi
Gelen zât-ý muhterem, Þâir Namýk Kemâlʻdi
Çok aðarmýþ kaþlarý, yüzünde bir hilâldi
Herkes Kemâlʻe doðru sohbet için yürüdü
Fakat Osman Nevresʻi bir ân telaþ bürüdü
Yönünü deðiþtirdi, giderken Osman Nevres
Ýkbâl:,,Nereye üstâd? Bu kalbî kýrgýnlýk bes!”
Kemâl geçmiþte onu suçlamýþtý sirkâtten
Bu ithâm soðutmuþtu, Nevresʻi hayâttan
Osman Nevres sahiden þiir sirkât etmemiþ
Fakat Kemâl ithâmdan asla firkât etmemiþ
Bundan dolayý Nevres kýrýlmýþtý Kemâlʻe
Zira bu bühtân düçâr etmiþ onu bed-hâle
Ýkbâl: ,,Hadi gel Nevres! Barýþ atýk Kemâlʻle”
,,Gel beraber gidelim! Namýkʻý istikbâle”
,,Þâir, þâire hiçvakt kin tutmamalý Nevres”
,,Kin þiirin ruhuna, velâkin tamamen ters”
Nevres: ,,Haklýsýn üstâd!” dedi Ýkbâlʻe dönüp
Ona yürürken kalbi, hep atýyordu güp güp!
Kemâl þâir Nevresʻi, görünce hemen koþtu
Gözünden akan yaþlar bir Tuna olup coþtu
,,Üsküpʻte mektubunu iþtiyakla gözledim”
,,Üstâdým þâir Nevres! Seni orda özledim”
Bunu duyan Nevres de hemen sarýldý ona
Geçmiþteki düþmanlýk, ermiþti artýk sona
Kemâl: ,,Senden çok özür dilerim dostum Nesvres”
,,Sen o þiiri sirkât, etmedin bilir herkes”
Nevres: ,,Asýl suçlular, nifâk eken insânlar”
,,Özürle mükellefler, ol münâfýk lisânlar”
Kemâl: ,,Kindâr þâir, yazmaz þîr gibi þiir”
,,Kalem kadar diþini sallar misâl-i þimþîrʻ
Soner Çaðatay (20:27) 12 Temmuz 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelimeler:
Þimþîr: Kýlýç
Þîr: Tatlý
Sirkât: Hýrsýzlýk
Firkât: ayrýlmak
Ýstikbâl: Karþýlamak
Bed- hâl: kötü hal