gül diye kokladığım...

güneþin sýcaklýðý düþer sineme
sen diye aydýnlatýr yolumu ötelerde
hayat verirsin yosunlasan yüreðe
gülücüklerin ay ýþýðý gözlerimde
sis bulutlarý daðýlýr güzlere inat
düþen karlar erir sevdanýn ateþinde
ayazlar kaf daðý ardý uzaklýðýnda
sevda pýnarlarý akar solan mevsimlerde
ve ben turuncu laleler ülkesinde açarým
sen diye gülüm...

yýldýzlarýn kilitlendiði zamanlarým
kýrmýzý karanfillerin gönlüme küstüðü anlar
neþter vurulamayan kanamalý yaralarýma
lokman hekim olduðun baykuþlu gecelerime
hayatýn renklerini gün begün söndürürken
hiçliðimde geldiðin o günlerimi nasýl unuturum
sevdasýna yar olduðum gülüm...

masallar alemini yaþatýrken kimsesizliðime
karartmalarýma aydýnlýðým oldun
angut kuþu sadakatinda baðlanýrken
ölümcül sevdanýn kollarýna býraktýn beni
ne güzlerin, ne de kýþlarýn soðuklarýnda yaþattýn beni
billur aþkýnýn maviliðinde hayat bulurken
ceylan gözlerinin sevecen bakýþlarýnda erittin beni
gül diye kokladýðým gülüm!..
Sosyal Medyada Paylaşın: