Tuzak.

Ýnsan rahim ile kabir arasý,
Ömür denilen bir yolda,
Emekleyip dururken,
Varacaðý tek menzil var,
O’da kendisi.

Bu yolda mola yok,
Yürür durmadan,
Hayatýn gündüz ve gecesi.

Adý yaþam!
kendimize giden yolun baþka bir adý yok.
Sen istediðin adý ver,
Ýstediðini kalýba sok.

Her þey benliðimizde bir düðüm,
Benlik sýrrýný keþfetmek tek çözüm.

Dýþýmýzda ne varsa, büyük ve küçük,
Hatta bakýp ta görmediðimiz.
Bölük ve pörçük.

Ýçimizdeki bilinmezin yansýmasý,
Ne varsa kafa kutumuzdaki hayal ile hafýza arasý.

Dikkate deðer tek dert var.
O’da insan denilen meçhulün,
Ulaþmak istediði,
Varlýk aleminin bilinmeyen verasý.

Seninle vardýr cümle alem.
Senin için.

Sen gittikten sonra,
Ha var, ha yok,

Deðmez hesabýný yapmaya,
Hayat denilen kocaman hiçin.

Aradýðýmýz þey içimizde,
Varacaðýmýz yer, de.

Her þeye yakýnýz,
Sade kendimize uzak!

Bu yolda ve yolculukta,
Gördüðün istediðin her þey,
Elde etmen lazým gelen gerçeðe,
Aradýðýn hakikate mani basit bir tuzak.

Yaþam erir yanan bir mum gibi,
Sen farkýna varmasan da bir gün sonuna dayanacak.


Sosyal Medyada Paylaşın: