RIHTIMDAKİ ADAM

Bir adam duruyordu rýhtýmda
Hafiften uzamýþtý sakalý, aðlamaklýydý çakýr gözleri
O köþegen kasketinin altýnda
Yaþýda kemale ermiþ, herhalde ellibeþ altmýþýnda
Heybeti de yerinde hani, olmasýna raðmen bu yaþýnda
Neyse... Belli ki bir üzüntüsü vardý
Ve görünüyordu bu üzgünlüðü
Gözündeki yaþlarda

Takýlýp seyre daldým, oturdum oralarda biryerlere
El sallýyordu adam, limandan henüz ayrýlan gemiye
Ve karþýlýðýný alýyordu güverteden
Sallanan bir elle geriye
Belli ki bir yakýnýný gönderiyordu, uzak gurbet ellere
Ve yavaþ yavaþ uzaklaþtý gemi
Kabaran köpüklerle birkaç martý kaldý
Giden geminin ardýndan geriye

Adam üzgün, adam periþan
Çýkardý cebinden bir sigara ve çekti içine duman duman
Öylece bakakaldý giden geminin ardýndan
Kimbilir ne anýlarýný götürdü o gemi
Gözyaþlarýný bile alýp götürdü
Ayrýlýrken o limandan
Tam adam da ayrýlacaktý ki ordan
Dayanamadým
Ve... Seslendim onun ardýndan

Adam durdu, tereddütle baktý ardýna
Kendisi içinmiydi acaba bu nida
Evet evet.. Onun içindi bakýþlarýmdan anladý bir anda
Vakit kaybetmeden yaklaþtým hemen yanýna
Dedim: Üzülmemek elde deðil, sen yinede dua et yaradana
Ulaþsýn uðurladýðýn her kimse, sað salim yeni yurduna
Adam þöyle bir baktý, koyarak elini omzuma
Dedi: Evlat sen hiç baba oldun mu
Nedir bilirmisin hasret kalmak
Canýndan çok sevdiðin yavruna
Anladýmki evladýný göndermiþ
Uzun süre özlem duyacaðý hasret yurduna

Evet... Bende bir babayým
Ama hiç ayrý kalmadým ki evladýmdan
Ýçim burkuldu duyunca bunlarý, o adam oldum sanki bir anda
Ve.. Baktým ki süzülmüþ gözyaþlarým yanaklarýmdan
Adam sustu... Sustu... Sustu
Kimbilir neler geçirdi o an aklýndan
Sonra tuttu yine omuzumdan
Dedi: Evlat, otur hele þuraya
KendÝsi de oturdu yanýma ve eðdi baþýný
Baþladý anlatmaya

Bundan yýllar önceydi ve evlendim ben de herkez gibi
Derken iki evladým oldu
Önce aldýk kucaðýmýza Ömer’i, eh ardýndan da geldi Gülperi
Ama göremiyordum onlarý her zaman, yoktum ki
Gurbette geçiriyordum o günleri
Ne yaparsýn iþte ekmek parasý.. Alýn teri
Hep anacýðýyla birlikte geçirdiler hasret dolu o günleri
Ve... Ölüm hakk’týr
Bir gün istedi rabbim
Onlarýn anacýðýndan, verdiði o caný geri
Yoktu artýk anam, anacýðým dedikleri
Küçücükken kaldýlar öksüz
Sersefil olmasýnlar diye, býrakýp gurbeti döndüm geri

Memlekette iþ yoktu, olanlar da gündelik iþlerden
Aç kaldýðýmýz günler oldu, komþular böldü ekmeðinden
Geceleri uyku yerine yaþ aktý gözlerimden
Ama yýlmadým evlat, vazgeçmedim mücadelemden
Okuttum onlarý ne geldiyse elimden
Ama... Ama bir gün yýkýlýp kaldým yine
Çünkü þehit haberi geldi oðlumun askerden
Vuruldum... Vuruldum oðul, hemde taa yüreðimden
Teselli ettim kendimi, müjde var çünkü Rabbimden
Ayýrmýþ þehidine makamýný, cennetin en güzel yerinden
Kýzým da aldý eline ekmeðini, ama o da uzak yerlerden
Ýþte o kýzýmdý az önce el sallayan, gemiden
Anlatýrken adam bunlarý
Dinledim sessiz sessiz derinden

Derin bir iç çekerek doðruldu yerinden adam
Avcunun içi bir yer buldu yine sol tarafýmdaki omzumdan
Dedi: Evlat, iþte kýsa bir kesit hayatýmdan
Rabbim almýþtý eþimle oðlumu yanýmdan
Kýzýmda uçup gitti az önce bu yuvadan
Gördün mü bak, kalakaldý yalnýz baþýna bu adam
Gözyaþlarýmýn sebebi ondandýr evlat... Ondan
Dedi ve... Aldý elini omzumdan
Bir meçhule doðru yol alarak
Ayrýldý adam o rýhtýmdan

Az önce o adam bakýyordu giden geminin ardýndan
Þimdide ben bakýyorum o adama, o giderken
Gözyaþlarýný akýttýðý o rýhtýmdan
Meçhule doðru yol alan o adamýn ardýndan






Necati ÇAKIROÐLU Mayýs 2010



Sosyal Medyada Paylaşın: