bir zamanlar huzurumdun
gülüþlerinle kuþatýrdý her yanýmý mutluluk
sana yöneldiðimde engel
diken çekiliyordu bir kenara
ve kolay oluyordu yanýnda kendimi bulmak
kendimi en þanslý erkek hissetmek
bir zamanlar nurumdun
ay cemalinde görüyordum dünyayý
tarifsiz güzelliðinle
sabah akþamým farklýlýða yelken açýyordu
birbirimize yaklaþtýðýmýzda kaçýyordu
bizden acý keder
bir zamanlar vazgeçilmez sevgilimdin
kuþa daða
çocuða baða anlatýrdým biricikliðini
dahasý seni her þeyden kýskandýðýmý
bilirdi benimle iki üç laf eden
bir zamanlar hep benimdin
istediðimde en güzel çiçeðim
dilediðimde en dans eden kelebeðim oluyordun
inadýna dört mevsim boyunca içimde aþk doluyordun