boğuluyorum

yalnýzým...
bu fýrtýnanýn ortasýnda
derimi de soymuþsunuz
üþüyorum iþte.

herþeyim;
esaret günlerine köleyken,
ben;
bir telve tanesine bile tutunamazken,
yalnýzlýðý periþanlýkla
nasýl allyýp pulladýnýz bana.

gidenleriniz yok mu sizin
cam kýrýklarýnda yürümediniz mi
diyar diyar kaçmak isteyipte
koltuðunuza çivilenmediniz mi

neden o zaman
neden bu yalnýzlýk sadece bana
bir el,
blr dokunuþ,
bir sýcaklýk beklerken hayatýmda
neden bu en soðuk fýrtýnalar hep bana

üþüyorum...
derimi de soymuþsunuz
bu fýrtýnanýn ortasýnda,
gücüm yok direnmeye
tükeniyorum
hey umut nefes ol ne olur
boðuluyorum....
































Sosyal Medyada Paylaşın: