Ay Düşmüş…
Ay’a bir düþ kondu, düþler sahile
Yaladý yýldýzlarý bir kuþun kanadý
Yandý tüyleri çarpýnca yüreðime
Ay da etkisinde þarabýn bu gece
Dudaklarý deðiyor kadehime
Demleniyoruz birlikte…
Biraz da sarhoþ ve þaþkýnca
Düþüyor kadehimin içine
Bulutlarýn eliyle örtüyor yüzünü
Gizleniyor ardýna
Vazgeçtim tüm tiryakiliklerimden
Dudaðýndan sýzanlarý içiyorum
Dudaklarýnýn tiryakiliðindeyim
Döndürüyorsun baþýmý ve Dünya’yý
Baþtan sona bir girdap, doyumsuz arzular
Geliyor dilimin ucuna kadar yutuyorum
Külümün koynunda saklanýyor od’un
Yanaðýmda açtýrýyorsun ateþ çiçeklerini
Ah keþke durdurabilseydik,
Zamanýn su gibi aktýðýna þahit
Þaþmayan, o içimdeki kumru
Hatýrlatmamalýydý ayrýlýðý
Dememeliydi her saat baþý
“ Guguk… Guguk… Guguk…”
Metin Soydeveli
7.08.2007 Datça (Hayýtbükü)-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.