Ve yaz yanlýzlýðý sevdamla aðlaþýrken yaþanmamýþ gecelere gündüzlere küskünüm... hüznümün loþ sahillerinde yýrtýlan ruhumun feryadýna sessiz çýðlýklarýma susan kaderime küskünüm... ulu bir tezgahta dokuduðum aþkýmýn çýkmaz bir sokakta aðlara takýlmasýna küskünüm... ...... doruk yaptýkça heyecaným bir üflemenin yanlýzlýða mahkum etmesine küskünüm... uçsuz bucaksýz sevgimi ömrümün yettiðince sevda tarlasýna artýk ekmemem gerektiði için küskünüm... kalemimi yüreðime banýp banýp yazarken kan kýrmýzý aþk þiirlerimi susturmam gerektiði için küskünüm... ..... hep yanýmda isterken belki de hep uzaktan kokusunu tadacaðým için küskünüm... yaðmur ormaný olmuþ kirpiklerimin bundan böyle hep ýslak kalacaðýna küskünüm... yaþanmamýþ yýllarýmý geriye döndüremediðim için ve bir daha hiç kimseyi sevmeyeceðim için küskünüm...
NURTEN CAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURTEN CAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.