Baþýný kuma gömen Deve kuþu muyum ben Veya biz Bütün gün kendi kendime Sordum Sorup sorup kendimi yordum Sararýp soldum
Þiir duymasýn Alfabenin bütün harfleri yetmiyor Öyle dolu Öyle abartýlarý Kanýksamýþ ki insanlar Þiirler taþsa da Ýmgelerden si mgelerden Kimse bakmýyor
Bir tebessüm istiyorlar Bin umut Bu kadar çok umut Þiirime sýðmýyor
Baþýmý kuma gömmüþ Deve kuþu gibi miyim ben Veya biz
Kaç insan ihanetlerle Sürdürüyor evliliklerini Kaç genç Sinirden yumrukluyor duvarlarý Kaç cenin doðmadan yok oluyor Hastane kapýlarýnda Yakýnýný iki dakika görmek için Çýrpýnýp yalvarýyor Kaç ne olduðu belli olmayan kayýp insanlar En güzel yaþlarýnda Öðrenciliðin ve çocukluðunun Tadýný almamýþ Sýnav kaygýsýnda Çocuk Vs. vs. vs. Ve ben Kötülere bile kýyamayan Kötüler iyi olmalý diye Geçiren içinden Bu nasýl hamur bendeki Ýsyan ettiren Ben bu hamurla Nasýl þiir yazarým Olmuyor Bir avuç su verin Umutla karýþýk Kuma gömülmüþ Deve kuþu gibiysek Rüzgarlar savurun kumlarý Olmuyor Þiir olmuyor
Kimse kusura bakmasýn Bu kadar çok hüzne Zil takýp oynatamam Ben baþýný kuma gömen Deve kuþu deðilim biliyorsunuz Sizde deðilsiniz aslýnda Biliyorum Sadece çözemediðim Bu bitmeyecekmiþ gibi Görünen suskunluðunuz . JALE KESKÝNKILIÇ 8/4/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
JALE KESKİNKILIÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.