ANADOLUDA BİR KÜÇÜK KIZ

Gönlümün arþivinden baktým Anadoluya,
Siyah beyaz bir flim yýllar eskitmiþ bu’ya.
Ýzledim her kareyi yaþadým doya doya,
Geçmiþten bir kýrýntý arýyorum çok zor ya.

Bahçelerde buluþur sofraya doluþurduk,
Tahta salýncaklara on kiþi koþuþurduk.
Bizim oyun parkýmýz çeþmede buluþurduk,
Çamurdan çömlek yapar iþte çocukluk buya.

Daha dokuz yaþýnda dünyam tersine döndü,
Annemi kaybetmiþim çocukluk ruhum öldü.
Ümidimin filiz-i yeþermeden döküldü,
Hayat-a düðüm vurup attýn dipsiz kuyuya.

Ömrüme son hýzýyla zalimce dönen çarkmýþ,
Oyuncaðým alýndý yaþým on dörde varmýþ.
Parmaðýmda bir halka meðer benim inþanmýþ,
Dünyasý zifir gibi sürmüþler koydan koya.

Çantasý kitaplarý öksüzce bir kenarda,
Göz yaþlarý kurumuþ oynadýðý pýnarda.
Oyun arkadaþlarým bilmiyorum ne yanda?
Geçmiþi bir kilime dokudum oya oya.

Kafasýna koymuþtur eðtimini alacak,
Dünyasýný karartan cezasýný bulacak.
Yürek sýðmaz kafese bir hedefte kalacak,
Gün gelip devran dönmüþ kötülük kalmýþ yaya.

Ne zorluklar yaþayýp en sonunda baþarmýþ,
Kötülüðe set çekip güzellikle yeþermiþ.
Asi baþlý duruþu engelleri aþarmýþ,
Yýldýz düþmüþ gözüne yüzü benzemiþ ay’a.

Dilenen her bir özür artýk iþe yaramaz,
Tuz buz’dur gönül þiþem bir,daha toplanamaz.
Yýllar geçmiþ küçük kýz daha köyüne varmaz,
Zafer-i çýðlýk çýðlýk süsle yeþile boya.

07/04/2011 ÝST

Mihriban EREN Anadoluda küçük kýz.


Sosyal Medyada Paylaşın: