Bu sefer de miniklerim oldu ve þimdi büyüyorlar,
Önce dört taneydi þimdi sayýyorum beþ oluyorlar,
Biri çelimsizmiþ, yerinden kalkamýyormuþ ama,
O da iyileþti, gerçi bir gözü açýlamýyor hala...
Önce her biri parmak kadardý, gözleri kapalýydý,
Dokunmayalým diye anneleri merdiven altýna taþýdý,
Þimdi seçildiler, mama da yiyorlar su da içiyorlar,
Uyumadýklarý zaman da birbirleriyle oynuyorlar...
Miniklerim hala minik, sokaða çýkmaya korkuyorlar,
Ben de istemiyorum, orada tehlikede bulunuyorlar,
Biraz daha büyüyünce çýkacaklar, merak edecekler,
Sonra da hepsi teker teker gidecek, kaybolacaklar...
Miniklerim hayatý öðrenmek için mücadele ediyor,
Hepsi de birbirine oyun yapýp kendince öðretiyor,
Anneleri gelince emmek için harekete geçilmiyor,
Onun mamasýný yemekten bebekleri de hoþlanýyor...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.