Rüzgarlý saçlarýn geceden kara,
Söyle þimdi neden matem kokuyor.
Þu mazi kalbimde öyle bir yara,
Yüreðime tel tel hüzün dokuyor…
Sanki bir ipekti büyülü tenin,
Aklýma düþtükçe içim yanýyor.
Gerdanýna sür de gönder mendilin,
Tenine hasret ki elim kanýyor…
Dudaklarýn vardý eriten beni,
Hangi kulaklara þarký söylüyor.
Gönlümün teline çizdim sesini,
Uzak diyarlarda gönül eðliyor…
Kaþlarýn yay gibi saplý baðrýma,
Son bir nefes kaldý o da çýkmýyor.
Baþka bahardasýn, gider aðrýma,
Hiç bir þey ömrümü böyle yýkmýyor…
Görmedim doðada böyle yeþili,
O gözler, bakýþlar derin; yakýyor.
Ýçerim sevginle bil ki deþili,
Günümden dünüme nehir akýyor…
Ne zaman resmetsem seni böylece,yaðmurun
Hayalin dertli bir keman oluyor…
Sabýr meyhanesi ýssýz öylece;
Kaldýkça, ölümün gözü doluyor…
Tuncer Canseven 2011 © Copyright
izi
dün geceden kayan yýldýz/lý ikiBinOnBir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.