/Benim mutluluðum onun mutluluðuna yetmedi/Benim varlýðým onu bir nebze olsun mutlu etmedi bugüne kadar/ Ve bitti...
Þerefine kaldýrdýðým kadehin Zehrine buladým bedenimi. Safken, melekken bir zamanlar Uyandým. Anlamýný çözsün istedim gözyaþlarýmýn. Silmesi mümkünken bir dokunuþuyla, Sezdiriyor iken her fýrsatta, Ne hakaretler yaðdýrdý bana! Küfretti hatta! Ve ben öðrendim ki intikamdan da acý þeyler varmýþ hayatta.
Kara kadehi alýp çaldým yere sol elimle. Tadýna bakmýþtým, Zehri salmýþtým yüreðime. Kýrýk camlar batýyor þimdi ellerime. Halbu ki ummuþtum... Sanmýþtým... Ama hayýr!Belli ki benimki kuruntu, Yine ben yanlýþtým...