Þiirlere katran gibi karanlýk döküldü oysa güneþin susmazdý aðzý cennet gelirdi sözcüklerimize tenin altýnda mavinin türküsü en saf kokuyla anlam verirdi bakýþlarýmýza her notayla arýnýrdý kirlettiðiniz baharlar bir beyaz sayfada büyütürdük hasreti okyanusa hasret çaðlayan gibiydik baðýrýrdýk avaz avaza hey! güneþe yerleþmeye gidiyoruz kalkýn hadi!
Þiirlere katran gibi karanlýk döküldü bileðimizden göðe yayýlan acýlarýmýza gülündü sevgili veya uçurum ayný þey bak sözlüðe özgürlüðün ve emeðin korkunç özlemi içimizde bilirdik ne zordur insanca yaþamak ne yapsak kurtulamazdýk insaný ucuz sayanlardan ne kadar koþsak eþek arýlarý peþimizde bundandýr dilimizin yarasý akreple yelkovan aðýr aksak inleyiþlerde küskündük ama umutsuz deðil ve küskün umutlular uykusuzdur yýldýzlara bakardýk bir çocuk gülüþü gibi doðacak yeni gün bilirdik ertelediklerinizi
Þiirlere katran gibi karanlýk döküldü nasýl anlatmalý sevda kokan iklimlerimizi
biz düþlerin oðluyduk kýzýydýk okyanus diliyle sesleniyorum size
yaþlandýrmayýn bizi
’dünyada kötülük bir ahlak olayý deðil, bir gündelik derttir yalnýz.’ yeter artýk!
Sosyal Medyada Paylaşın:
çöldeki kelebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.