Bugün de sabah oldu yine, týpký dün olduðu gibi,
Zaman mý hýzlandý acep yoksa dünya mý deðiþti?
Dünde sanýp dururken kendimi bugünde buldum,
Hayat duraðan sanýrken akan su içinde buldum...
Sordum kendime: ’Yeni bir gündür bu yoksa yoh?’,
Cevap verdim sonra: ’Aklým baþýmdadýr yoksa yoh?’
Býraksam sorular uzayýp gidecekti, ta arþa kadar,
Ben de duraksadým, sustum o anda, yarýna kadar...
Neyse ki çaydanlýk kaynýyor, durmadan içiyorum,
Kafam yerinde olmasa da kendimi iyi hissediyorum,
Biraz duracaðým, sonra yine duracaðým, sonrasýnda,
Kalkýp mutfaða gideceðim, bardak durmaz burada...
Bu sabah da maðdurum, her sabah bu vakitteki gibi,
Baþýmý alýp gitsem aklým almaz, menzilim nerede ki?
Menzil orada yahut burada, o duraðanlýkta deðildir,
Ben de öyleyim, menzilin neresi olduðu belli deðildir...
Þu an gideceðim yer belli, duvar ötesindeki mutfaktýr,
Boþ bardakla bakýþmak ben gibisine yakýþmamaktadýr,
Doldurup da geleyim, sonrasýnda devam eder kuruntu,
Ben bana geleyim, yoksa bitmeyecek bendeki kuruntu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.