Bugün caným herzamankinden daha çok sýkýlýyor Gökyüzü karanlýk, Sabahý düþünüp sabahý bekliyorum. Sonra hatýrlýyorum gene Okuyup okuyup ezber ettýðim , Bitiremediðim özlemi.
Tekrar karanlýða dalýyor gözlerim Gökyüzü aðlamaklý, Gözlerim kançanaðý.
Sonra, Sonra neden bukadar zor sevmek, Niye bukadar yalana ne gerek, Dokunamamak,bulamamak,görememek, Bu kalabalýk þehirde bukadar yalnýz olmak.
Ýþte gene yokluðunun ardýndaki karanlýk, Bu son karanlýk diyorum içimden Yalan, Bir sonraki karanlýða hazýrlanýyor gece. Ooofff... Sýkýldým,usandým artýk bu yürekten, Durup durup seni özlemekten, Ayrýlýðýn en dayanýlmaz zamanýnda....
Sosyal Medyada Paylaşın:
_kartanesi_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.