DOYURA BİLMİR
Ýnsanlar Tanrýdan uzaklaþýblar,
Yahþýný, yamandan ayýra bilmir.
Zalýma dövləti batmanla verir,
Mazlumun karnýný doyura bilmir.
Fələyin çarhisa tersine dönür,
Göylərdən mələklər, iblislər enir,
Nə insan oyanýr, nə Tanrý dinir,
Pozulur mizaný, kayýra bilmir.
Að gedir qaranýn toruna düþür,
Zalým ovçu kəməndini bərk eþir,
Yayoxu þikarýn baðrýný deþir,
Taqəti azalýr, böyürə bilmir.
Zalýmýn zülümü, həddini aþýr,
Kasýbýn səbr edən kasasý daþýr,
Zamanýn kələfi yaman dolaþýr,
Cəhrəsi iliþir, əyirə bilmir.
Coculu, dəyiþmə, pozma halýný,
Bilirsən dünyanýn qeylü-qalýný,
Bərkidə bilmirlər düþən nalýný,
Yalýn ayaqlarla, yüyürə bilmir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seyraqif Coculu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.