bilmez ellerim toprak kokusunu
kanamadý da hiç bir gülün dikenini tutup
koparmadý elmayý dalýndan
ýslanmadý yaðmur sularýnda saçlarým
ve okþanmadýlar
yumuþacýk
kokusu sinmedi fesleðenin parmak uçlarýma
çamurlara bulanýp top oynamadým
bomboþ tarlalarda
hiç "baþ" oynamadým
alacalý misketlerimle sokakta
kýrmadým camlarýný komþularýn
kaçmadým sonra da korkudan
gitmedim gizli gizli
erotik filmler gösteren sinemalara
içmedim sigaramý tuvalette
ya da buz gibi balkonlarýn korkuluklarýna yaslanýp
hiç silmedim burnumu koluma
dövmedi beni hiç kimse
yaramazlýk yapýnca
hiç kavga etmedim
" ben oturacaðým oraya iþte" diye
pýr pýr edip birine düþmedi gönlüm
gözlerine dalýp tutsak olmadým
bilinmezliklere
ayný havayý solumadým bir dostla
þiirlerim olmadý benim
i mgelere boðulmuþ
ya deli öfkelerle yanmýþ
savurmadým havaya
hiçbir sözümü
kükresin diye yürekler
ne aðladým haykýra haykýra
ne de güldüm öyle katýla katýla
hiç doðmadým ben
doðmadan öldüm
üstelik
bir adým bile yok benim!
atilla güler/2004