Issýz þehir duymuyor, kalbinin atýþýný
Sanki kulaklarýna týkamýþ kalýn týkaç
Bulutlar göstermiyor güneþin batýþýný
Ýstersen ellerini her akþam semaya aç
Güneþ de terkediyor, seni bir yetim gibi
Karanlýk kucaðýna þefkatsiz bir gecenin
Hep korkutuyor seni, duygularýnýn dibi
Sonu yok sanýyorsun çektiðin iþkencenin
Sokaklar vurdumduymaz, sokaklar sana saðýr
Zaman mutluluðuna, göz dikmiþ bir kapkaççý
Bu yüzden delik deþik, hep kanayan sol baðýr
Kalbin! Muzdarib kalbin! Hüzün dolu bir fýçý
Saklayamazsýn benden, hüzün hüzmelerini
Her gece görüyorum, gözlerinde biraz nem
Ben neye yorumlasam, dudak büzmelerini?
Her halinde gizlidir, þifre gibi bin mübhem
Saçlarýný boyuyor, yýllar gümüþ rengine
Aðlama çýkaramaz bu rengi gözyaþlarýn
Þahin bakýþlarýn da süzülmesin engine
Daðlarýn baþýndadýr, bak mezar taþlarýn
Basit insan deðilsin, ey altýn saçlý kadýn!
Yýllarýn emzirdiði, büyüttüðü öksüzsün
Þimdi toprak altýnda, seni saran kanadýn
Sen de bu þâir gibi babasýz ve köksüzsün
Soner ÇAÐATAY 7 Temmuz 2011 / Wuppertal / Almanya