AYRILIK
Yüce dað baþýndan engine baktým,
Hiç yoktan ömrümü ateþe attým,
Þu nazlý yarin kahrýndan býktým,
Bu ayrýlýk benim belimi büktü.
Yüzünü görünce vurulmuþtum ben,
Coþkun akýyorken durulmuþtum ben,
Ondan baþkasýný sevmemiþtim ben,
Bu ayrýlýk benim belimi büktü.
Bahçemin içinde gonca gülümdü,
Gündüz hayalimdi,gece düþümdü,
Gözümden aktý yaþ, deryaya döndü,
Bu ayrýlýk benim belimi büktü.
Ayrýlýk acýdýr,herkes bilmezmiþ,
Önceden aðlayan sonra gülmezmiþ,
Kalbimdeki yara kolay gitmezmiþ,
Bu ayrýlýk benim belimi büktü.
Cemil GÖKDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.