EMMOĞLUM
Günbegün içimde büyür hasretin
Hiçbir þey teselli olmaz Emmoðlum
Yokluðun öyle zor amansýz, çetin
Yüzüm sensiz inan gülmez Emmoðlum
Kaldým tek baþýma koca dünyada
Sanki yaþýyorum korkunç rüyada
Seninle beraber öldü vefa da
Telefonum artýk çalmaz Emmoðlum
Caným arz eder hep gelsem baþýna
Derdim çok anlatsam mezar taþýna
Topraðýný sürsem gözüm yaþýna
Senden bir ses soluk gelmez Emmoðlum
Sen bir koyun oldun ben de bir kuzu
Zalim felek erken ayýrdý bizi
Ne kara yazýlmýþ bize bu yazý
Gözyaþlarým akar silmez Emmoðlum
Ciðerparem caným kardaþým sendin
Ýçimi döktüðüm sýrdaþým sendin
Elinden tuttuðum yoldaþým sendin
Ýçimi hiç kimse bilmez Emmoðlum
Nidelim Emmoðlum söyle nidelim
Uyan artýk uyan kalk ta gidelim
Sabahlara kadar sohbet edelim
Yürekteki acý solmaz Emmoðlum
Halit YILDIRIM
07.07.2011 Perþembe
14:00 ÇORUM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.