Pişkin!
Komþusunun ipiyle düþüverir derdeðe;
Çýkarý kesilince tez baþvurur herzeye.
Selâmýný esirger yayýlsa da çevreye;
Elinden gelse bile destek vermez kimseye.
Nalýncý keserini her dem yontar kendine;
‘Bedavadýr!’ deseler, koþar seng-i kabrine.
Efkârlanmaya görsün, dili uzar sürçmeye;
Haddini de hiç bilmez, baþlar pislik serpmeye.
Ne de olsa bir insan, kalýbý da yerinde;
Ne kadar kurnaz olsa, hep yenilir fendine.
Nev’i þahsýna özgü pek piþkin her haliyle;
‘Yaðmur!’ diye avunur tükürülse yüzüne.
Düzgün gözükse bile güvenilmez sözüne;
Güvenmek istiyorsan, hele bir iki dene.
Çýkarýnýn kölesi gülse bile yüzüne;
Velfecri okumakta gözleri, hiç yerinme.
Biti kanlandýðýnda sakýn ona görünme;
Allah týrnak vermesin, üzer sevdiðini de.
Ulu orta kol gezer duyarsýz yüreðiyle;
Arada ahkâm keser yüreksiz benliðiyle.
Özüne saygýsý yok, kulak verme sesine;
Ýnancý da pek zayýf, hep yenilir nefsine.
Her þeyi iyi bilir, kalkma akýl vermeye;
Haddini bilmeyenin aklýný Hak getire.
07.07.2011
En azýndan okuduðunuz için çok TEÞEKKÜR ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.