Kadýn sonkez baktý sevdiðinin gözlerine.. Baharlar düþlediði gözlerinde Sessiz bir fýrtýna vardý sanki.. Suskundu... Aðzýný býçak açmýyordu... Bir noktaya odaklanmýþ deliler gibi aðlýyordu... Þaþýrýrdým onu her görüþümde.. Ve deli galiba derdim arkasýndan ... Oysa onun kimsenin bilmediði Kabuk baðlamayan yaralarý vardý.... Yarasý battýkça can evine Ondandý durmaksýzýn aðlamalarý... Sonbaharda sevmiþti o Canýndan öte bulduðu sevdiðini... Ayrýlýk onlarý hiç vurmayacak.. Ölümüne yari olacak sanmýþtý... Nerden bilebilirdi ki Bir trafik kazasýnýn onlarý ayýracaðýný... Ardýndan tek bir cümle söylediði sevdiðine... "BEN SEVDÝM TOPRAK ALDI... SÖYLESENE YARÝM TOPRAÐIN SENÝ BENDEN DAHA MI ÇOK SEVMÝÞTÝ..." ÖYLEYSE EMANETSÝN DEDÝ" Ve uðurladý yaþlý gözlerle.... Sevgi bu olsa gerekti Acýsýndan aklýný kaybetmiþti... Þimdi deli diyorlar ona Fakat kimse bilmez neden deli olduðunu Kimse bilmez...
..ASÝYÝM ASABÝYÝM...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asiyim Asabiyim Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.