gitme vakti geldi buralardan
kalkýp hazýrlanmalý
demir almak vakti gelsede zamandan
þimdi vedalaþmalý
çoðalan Ýstanbul hatýrasý
acýlarýyla arkamda kalmalý
döneceðim nasýlsa kürkçüye geri
çek alnýmdan avcý tüfeðini
boðdu aylarca nefesimi tüketti
geceler karabasan rüyalarým kabus oldu
rengim sararýp soldu
dertler damarlarýmda dolandý
tüm aksilikler yoldaþým gibi
bütün sabrýmý ölçtü biçti
acýmasýz olanlarýn çoðu
insanoðlunun ihanetiydi
aç kurtlar etrafýmda
her daim av bekledi
býrakmadý yakamý
caným dediklerimin tuzaðý
yürüdüm korkmadan
alayýndan aldým meydaný
pes etmedim hainin
yoluma pusu kuruþuna
yýldýrmadý zorluklarý
sürselerde yokuþa
uzaklaþmalýyým buralardan
toplamalýyým gücümü kuvvetimi
savaþmak gerekir hayatla belki
mavi koylarým açtý kollarný
bakýyor yollarýma
solan tenim güneþe doysun
kan dolsun yanaklarýma
bassýn ayaklarým kuma
aksýn yorgunluðum topraða
bitap düþen ruhumun
soðuk denizler can suyu olsun
iyi gelecek bu þehirden kaçýþ bana
sýkýldý yüreðim daraldý kafesim
son limanda bekleyeceðim
eðer bir gemi yanaþýrsa
rýhtýmdan mendil sallayacaðým
mutluluk denizinde yol alanlara
her zaman kötüler kaybeder
ben dersimi çoktan aldým
kazanacaðým doðruluðumla
iblislerin meydan savaþýnda
tabiatýn kalemi yazmalý þiirleri
bundan sonra kokmalý hanýmelleri
begonvillerimin rengi dizelere düþmeli
güllerimle konuþarak mehtapta
huzura ereceðim ay ýþýðýnda
BÝRGÜL AL 07-07-2011
fotoðraf:Birgül Al
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.