ne olur ki sen gelmesen ...
yalnýzlýðýn orta yerinde
hançerlenmiþ bir aþk
ve solan ümitlerin ardýnda
yakamozlara düþen bir sevda
an an sönmekte bir ateþ ki
ölümün ellerinde
yaþam pýrýltýlarý can çekiþirken
hüzün sarmýþ þu iþbirlikçi kalleþ þehirde
kesif matem kokusu yükseliyor
sevdalardan
bunca sessizlik ve karanlýk niye
ne sorgu ne sual gerekmezki artýk bu þehirde
böyledir son nefesin ümitsizliðinde
beklentisi kalmamýþ aþklarýn en son demi
hiçbir þey kandýramaz artýk sevgili biliyorsun
ne seni ne de beni bütün martýlar kayalýklara vurmuþ
can çekiþirken
isyaným yalnýzca sana deðildi sevgili
anla beni
giden yalnýzca sen deðildin bende
bütün bir yaþamdan geride kalan
çýðlýk çýðlýk martýlarýn feryatlarý
ve kayalýklara düþmüþ kanlar içinde
bunca sevdalarýn çýrpýnýþlarý mý olmalýydý
yalnýzlýðýmý paylaþtýðým bu sahilde
benimle kalan yalnýzlýðým mý yoksa
bunca ölümün sessizliði mi olmalýydý sen söyle
eli silah tutan herkes mi kýyar canýmýza bizim
söyle sevgili
hep mi hançerleniriz sýrtýmýzdan
hiç mi kalmamýþ dostlarda vefa
baþlýk parasýna peþkeþ çekilen
nice günahsýz çocuklarýmýz kanlar içinde
her yerde ailesince ihanete uðrayan
kader kurbanlarý can çekiþir bu þehirde
ah sevgili
ne sen ne de ben çare olamadýk ki
bu kadersizliðe
bunca sokak çocuklarýnýn feryatlarý
evsiz barksýz iþsiz güçsüz
bunca insanýmýzýn acýlarý
ezilen
kýyýlan
yok edilen bunca insanlarýn çýrpýnýþlarý var
dalgalarýn getirdiði
yorgun kayalýklara vuran hüzünlü türkülerde
benliðimi de seni de aþan bunca acýlarým varken
bu saatten sonra
sen , gelsen ne olur ki sevgili
ne olur ki sen gelmesen …
yaþamak yalnýzca sen ve ben deðil ki
“ biz “ diyebildiðimizce insanýz biz sevgili … Mert YÝÐÝTCAN
06 temmuz 2011 küçüksu / istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.