Taþý bile olmayan þeceresiz
mezarlýklarda çürür
kimliksiz boynu bükük sevdalar…
Ýþte
kan ter içinde uyandýðým
Mevsimi olmayan
karabasan geceler de
Sonumu göremediðim
Gözlerimi gözyaþýyla dövdüðüm
kaç mevsimsiz kuruntuyu hýrslanýp
Duvarlara çalýp dönüp
Çaresiz kendime sýðýndýðým…
Kim bilir
Bizimde þehrimize gökkuþaðý uðrar
Belki de bir solukta içerim avuçlarýndan kana kana
Abu-hayatý gönlüm þehriyar olur
Bak ellerine verdim yüreðimi
Canýn gibi bak emi.
Gönül Aydemir Adýgüzel
06.07.2011.