kimsenin malýnda olmadý gözümüz
sözümüzün eri kaldýk
büyüklerimizin nasýrlý ellerinde
kusur etmedik saygýda
büyümeyi kültür saydýk kalbimize
annelerimizin merhametine karþýlýk
þýmarmadýk
kendimizi tanýdýk
kendimizi bildik
baþa bir musibet isabet edince
eve misafir gelince
ikram sunmayý en zenginliðimiz kabul ettik
kendimizi koruduk
dýþ etkilere karþý
içsel gözlüklerle baktýk dünyaya
bir rüyaya boþuna girmedik
bin bir sebeple aþka sarýldýk
ikindi yaðmurlarý öpünce nisaný
ve aþk için
tükenmeyen mýsralarý
azalmayan duygularý
daha çok sevdik
daha çok sahiplendik sevgi çiçeklerini