GÖNLE GİRMEYE GELDİM

Doðum yalan, ölüm gerçek anladým
Akýbet adresin sormaya geldim
Kabir neden çeker hep adým adým
Mühlet bir ömürlük durmaya geldim

Belî makamýnda eyledik ahtý
Melekten yukarda kulluðun tahtý
Ateþten elbise feleðin bahtý
Ondan aldýðýmý vermeye geldim

Ahdini duymadým vefa görmedim
Kan kýrmýzý gül açýnca dermedim
Ondan dünyalýða gönül vermedim
Sade bir kefeni sarmaya geldim

Ýnsan olmak kâfi dendi hesapta
Arý-duru safi döndü hesapta
Kabir kapýsýna indi hesapta
Göçümü sýrtýma sarmaya geldim

Mihmanýna koca konak yaptýrdý
Baðlananý dünyalýða taptýrdý
Nasýl oku hedefinden saptýrdý
Oynanan oyunu görmeye geldim

Her konan bir nebze atýn eðliyor
Vasfa vâkýf olan vasfýn söylüyor
Ne hikmetse ona gelen aðlýyor
Gözde kan-yaþ döþe vurmaya geldim

Sarýp sarmaladý aldý koynuna
Ben de alet oldum epey oy(u)nuna
Bana taktýð(ý) ’ipi kendi boynuna
Bir çorap misali örmeye geldim

Az kalmakla çok kalmanýn arasý
Farkedilmez garip olan burasý
Mahþere kalýyor yürek yarasý
Atýmý meydana sürmeye geldim

Lokman bilmez yürekteki yarayý
N’idem ören olan köþkü sarayý
Bir ömür aradým Gözükara’yý
Sade bir gönüle girmeye geldim

Çark-ý Devran (sy. 87)
Sosyal Medyada Paylaşın: