İntihar öncesi şiirleri

Karanlýk
Baþka türlü karanlýk
Odamdayým
Odam baþka türlü
Sýra sýra raflar
Raflar dolusu kitap
Belki üç belki beþer kez okunmuþ
Ve öylece atýlmýþ, tozlanmýþ
Ýçeride sadece ben
Ben hep ben
Kimse yok benden baþka
Çünkü kapýsý da yok!
Evet odamýn kapýsý ve penceresi
Yok
Öylece
Dört duvar
Dördü birden rafla kaplý
Yerde mavi renkli bir halý
-Maviyi severim-
Ama karanlýk, hiçbirþey görmüyorum
Ne çýkar, biliyorum
Halým mavi
Ve karanlýk, efsanevi
Yerde oturuyorum omzuma dayanmýþ
Bir kaðýda birkaç satýr karalanmýþ
"Sen tut beni..." diye baþlýyor
Gerisi gelecek, belli oluyor
Ve yolculuk hissediyorum
Þehrin sokaklarýnda
Bir otobüsün en arka koltuðunda
Sýký bir dost
Otobüs kalabalýk,
Ama yok kimse bizden baþka
Düþünceli gözler
Ve anlam delisi sözler
Bu odayý ilk anlattýðým kiþiydi
Diyorum
Hoþuna gitmiþti

O soruyor sürekli
Neden penceresiz
Niçin kapýsýz
Nasýl içerdesin
Pencere önceden de yoktu
Kapý ise hiç olmamýþtý
Ve ben zaten oradaydým
Evet hala oradayým
Ben hep odamdayým!
Ya, dedi, hacý ölene kadar
Tek baþýna mý kalacaksýn?
Cevapladým ve dedim ki
Doðru insaný bulursan
Onun için duvarý yýkýp
Bir kapý açabilirsin!
Bu arada doðru insan derken
Kastettiðim kiþiyi
Daha doðrusu
Tüm bu þiirleri
Bana yazdýran kadýný
Görseniz
Yüzüme tükürürsünüz!
Ben de
Bir þey zannetmiþtim diye gülersiniz

Evet ben hala odamdayým
Ve biliyorum
Siz merak ediyorsunuz
Kapý yoksa nasýl yanýmda görebiliyorum
Bizim deli þairi
Þiirlerini nasýl okuyabiliyorum?
Orasý da meslek sýrrý caným :)

Temmuz 2011
Sosyal Medyada Paylaşın: