Ýç’imin içlerinde dolaþýyor karabulutlar... yaðsa mý yaðmasa mý bilemiyor yaþý gözümün... bir nedeni olmalý bu çýldýrtasý gökyüzü karanlýðýmýn biliyorum... peki neden bu kadar "nedensizim" nedenim yoksa niye onca karanlýktayým... Kim soktu yüreðimi bu penceresiz, kapýsýz hücrelere... havadaki bu esaret kokusu da neyin nesi? ya bu ellerimdeki toprak? BÝR IÞIK... GÖMÜLÜYORUM... Sosyal Medyada Paylaşın:
kavl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.