Her sabah o pasaja giriyorum,görmek için seni.
Kýyafetinin tozunu alýrken,kýskanýyorum sahibini.
Gözlerin,fýndýklý kahve gibi tatlý bir kahve tonu,
Kirpiklerin,onlarýn karþýsýnda eðilmiþ,aþaðý ve yukarý doðru.
Gülümseme veriyorlar yüzüne,sen hiç gülmeden,
Dudaklarýn pembe pembe,dilini hiç sürmeden,ruj dahi deðdirmeden.
Hiçbir þey solumamýþ aðzýn ve burnun,
Ah ne güzel duruyor,iki yanaðýnda iki minik kuytun!
Yaradýlýþtan duru,allýksýz al,al yanaklarýn,
Hýrsýzlýk ettirecek bana,o kýrmýzý elmacýklarýn.
Sanki evvelden ölüp,tekrar dirilmiþçesine,
Bakýþlarýn,hayatýn bir hayal olduðu bilincinde.
Üstündekiler hep deðiþiyor,yeþilli,kýrmýzýlý,
Hepsi de eþarbýn gibi göstermiyor hiçbir yanýný.
Her Cumartesi param yettikçe giriyorum dükkanýna,
Sanki bir eþim,yarim varmýþ gibi elbise alýyorum birkaç parça.
Gizlice yaklaþýp sana,öpsem cansýz yanaklarýndan,
Tekme tokat mý yerim acaba,müþteri halkýndan?
Gece yarýsý yine geliyorum görmek için seni,
Kýrmak istiyorum camlarý,parçalayasým geliyor kepenkleri.
Bakma vitrinden masumca,bu ben gidiyor benden,
Aþýðým iþte sana,ne olur canlaný versen?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.