Geçenlerde yolda rastladým, Komþumuzun oðlu Ýsa’ya... Hoþ beþ ettik, oralardan buralardan... Laf döndü dolaþtý, evliliðe geldi. Pek dertliydi garibim, Kaþý gözü güzel deyip, Sonradan görme bir huysuzu, Kendisine yamamýþlar... Baþlýk parasý olarak da, dayalý döþeli bir daire, Onbeþ tane de Mersin burmasý istemiþler.
Ýsa’nýn eti budu ne? Aldýðý kaç kuruþ? Allah aþkýna, zaten kendisi bir çocuk... Yalvarýr gözlerle, “Abi “ dedi, “Ne yapayým,, çaresizim. Bir akýl ver de doðru yolu bulayým.”
“Ulan “ dedim Ýsa’ya. "Bu istekler,adam bile vurdurur... Aklýný kullanýrsan, Çare sensin... Söyle bakalým bana, seviyor musun bu hatunu? Þimdi sorarsam iþe yarar, Yoksa, yarýn götürürler tabutunu, Ölmez de sað kalýrsan, Altýn madeni bulmuþ gibi sevinme. Bilmezsin sen, dýr dýr eder, Baþýnýn etini yer... Adý üstünde, kadýn milleti. Takmaz hiç züriyeti, zilyeti. Kan kusturur, çektirir sana bu illeti. Tez yol yakýnken ayrýl ! Dertlerinden bir an önce sýyrýl ! Alacaksan, bir çulsuzu al kendine, Sonradan görmelerle yuva kurulmaz, Kusura bakma ama, üç beþ altýn bileziðe, Kimse sana karýlýk yapmaz...
Unutma! Kulaðýna küpe olsun sözlerim, Bu kadar, benim sana diyeceklerim. Dinlemezsen sözlerimi, Verirsin yularý eline, Boðulur gidersin, yaðmurun seline... Ondan sonra da, lakabýn olur “Deli Ýsa !” Ýster at kendini denize, göle. Ýster deli gibi türküler söyle, Saymazsan beni, bildiðin yoldan devam et... Karar senin, ya kendine acý, Ya da canýna eziyet et! Büyüklerden mirastýr, “Davul da vurur dengi dengine.” Diyeceðim þimdilik bu kadar, Haydi þimdi var git iþine! “
Sanki o an zaman durdu, Derin bir sessizlik oldu, Yalvarýr gözlerle bana baktý, Ýçimi asýl o zaman yaktý, Büktü boynunu, Sessizce, fakirhanesine yol aldý...
Adým gibi bilirim,bundan böyle, Bizim Ýsa’ya sözlerim fayda etmeyecek. Gördüðü her yerde, bana diþ bileyip, Býrak kapýmýn önünden geçmeyi, Selam bile vermeyecek...
O an dedim içimden: Nasýlsa, þimdiden göründü kuyunun dibi, “Yandýn oðlum Ýsa ! Marmara çýrasý gibi...
Vecdi Murat SOYDAN (Yaþanmamýþ Aþklarýn Þairi)
03/07/2011- Saat 02:45- Isparta
SÖZLÜK :
Marmara çýrasý gibi yakmak (yanmak) : “Periþan etmek, mahvetmek veya periþan olmak, mahvolmak.” Anlamlarýna gelin bir deyimdir. ZÜRÝYET : Soy, sop, zürriyet. ZÝLYET : Sahibi kendisi olsun olmasýn bir malý kullanmakta olan, elinde tutan kimse, eldeci.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yaşanmamış Aşkların Şairi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.