[
Bilirim koymazsýn, þarâb aðzýna
Sen çoktan ermiþsin aþkýn râzýna
Ölümüne düþsen, aþk marazýna
Yine veremem ki sana gönlümü
Seviyorum dedim, sözün öl oldu
Aðlamaktan içim, dýþým göl oldu
Gezdiðim yerlerse tenha çöl oldu
Ýnanmadýn bana, Arâb’a sordun
Sevmek sözde deðil, dâima özdedir
Gerçek mana ancak, nemli gözdedir
Bana da desen ki ,,Kalbim közdedir”
Yine veremem ki, sana gönlümü [ /italik
Aþk çölü içtedir, gitme boþ yere
Kalbime götürmez, daðlarla dere
Hasretimden ölsen göz göre göre
Yine veremem ki sana gönlümü
Dertli dertli derim, derde dermân yok
Yâre vuslat için, yerde fermân yok
Kalbimdeki aþka, serde gümân yok
Ýnanmadýn bana, Çalâb’a sordun
Visâlsiz ölüyor, büyük sevdalar
Gözyaþý oluyor, gerçek vedalar
Adým olsa daðdan gelen sadalar
Yine veremem ki sana gönlümü
Ney gibi inledim, bilir her neyzen
Hüzün naðmeleri, çaldý tanburzen
Hep gam telime, vurdu bir sâzzen
Ýnanmadýn bana, mýzrâba sordun
Soner ÇAÐATAY 27 Mayýs 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelimeler:
sâzzen: Saz çalan
Visal: kavuþma
Çalâb: Allah