BU KUTSAL TOPRAK ÖZÜM.

Þair ýþýk selidir, yol gösterir insana.
Onun yazdýðý þiir, meydan okur zamana.
Yunus unutulur mu, Akifler hatýrlanýr.
Bütün büyük þairler, fatihayla anýlýr.

Þiir Allah vergisi, her dizede Rahman var.
Bize yol gösteren o, inkýlâpçý atan var.
Þu kutsal toprak için, þehit olup yatan var.
Ben yazmazsam bunlarý, bana ecdat darýlýr.

Özümüz belli bizim, Türk oðlu Türküz bizler.
Orhun abideleri, durur orada izler.
Ýnançlý müslümanýz, kullar Rabbini özler.
Bulut bulut üstüne, Allah diye daðýlýr.

Oðuz ile baþlayan, bu muhteþem serüven.
Kazanýlan zaferler, tarih bunu söyleyen.
Dedem korkut þairdi, o dur destanlar deren.
Bu öyküler biter mi, çaðdan çaða yayýlýr.

Alp Arslan kapý açtý, Anadolu’ya bizden.
Selçuklu akýllýydý, taviz vermedi özden.
Osmanlý muhteþemdi, sakýnýrdý kem sözden.
Üç kýta yedi deniz, mehter marþý çalýnýr.

Devir aldýk devleti, Atatürk’ten emanet.
Ona yan bakma sakýn, kopar sonra kýyamet.
Bu günlerde çoðaldý, ülkemdeki hýyanet.
Durdurun ihaneti, bu kan durmaz daðýlýr.

Bu þanlý topraklarý, hainler bölmek ister.
Kardeþ kardeþe kýymaz, ona doðruyu göster.
Küçük lokma olanlar, yutulur birer birer.
Topraðýmýn özünde, þehit kaný karýlýr.

Türkmendaðlý þairim, gittim geldim zamana.
Ýz sürdüm yol gösterdim, hatýrlattým devrana.
Bu kutsal toprak bizim, þükür veren Rahman a.
Vatan için ölenler, al bayraða sarýlýr.

HÝLMÝ CAN.
25.HAZÝRAN.2011.


(3341)

Sosyal Medyada Paylaşın: