Televizyondaki bir filmde seyrederken duydum bu soruyu,
Çocuk yatmadan önce aklýna geldiði için annesine sormuþtu,
’Anne, eðer Tanrý bizim üzerimizdeyse uçmasý gerekmez mi?’,
Annesi de her zamanki kibarlýðýyla ona; ’Uyu yavrum!.’ demiþti...
Çocuk filmin baþýnda kilise korosundaydý ve ilahi söylüyordu,
Ben de onlarla birlikte ilahi dinliyordum ve hoþuma gidiyordu,
Sorular çoðalýr eðer biz soracak olursak ama cevaplar önemli,
Tanrý inancýmýzdaki gibi her yerde mi yoksa gökyüzünde mi...?
Adý Tanrý olunca nereye koyarsan oraya sýðar yahut da sýðmaz,
Bizim inancýmýzdaki gibi ’Allah’ olunca her yerdedir, akla sýðmaz,
Bilgisi de gerekli ama o hep bizimle birliktedir ve o her yerdedir,
Kilise korosunda ne söylendiðini bilemem ama bizimle birliktedir...
Maneviyata yönelmek güzeldir, ruhumuza ve bedenimize iyi gelir,
Kýsacasý bizimle birlikte var olan duygular varlýðýmýzýn delilleridir,
Ýlahideki týnýlar da maneviyattan izler taþýr, duadýr onlar bence,
Namazda okunanlar Allah’ýn ayetleridir, o da baþka bir mesele...
Ýlkel dinlerde neler düþünülürdü ve neler hissedilirdi, bilemiyoruz,
Onlar da mutlaka kendilerince Hakk’ý arýyorlardý, ulaþamýyoruz,
Hak yol tektir, o da Yaradan’ýmýzýn yoludur, doðru olan budur ama,
Bütün inançlarýn ulaþtýðý maneviyattýr, hak da olsa ilkel de olsa...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.