SONUNU TÜKETMİŞ AŞK ŞİİRİ

Ay ýþýðýna, kýyýya vuran umarsýz dalgalara, erken solan çiçeklere, sanal düþlere ve "ben seni hiç sevmedim ki" dizelerine inat ben seni
çok sevdim.

Sevdim; umutsuzluk damlalarý sýzmadan mýsralarýma, hasat güllerini taþýmadý ellerim hiç. Baharý seninle özdeþleþtirdim, yazý tenine benzettim, sonbahar kavuþmalarý getirdi, kýþ yüregin gibi tek düze bembeyazdý.
Ýnandým.

Oysa sen duvarlara veriyorsun sýrlarýný, kagýtlara döküyorsun;
sadýk degiller bilmiyorsun; yüregini kendine býrakmayacak kadar böldün bilmiyorsun. Adý konmadý bu duygularýn, týpký sensizliðin adý olmadýðý gibi.
Bilmiyorsun.

Sitem gizlemiyor dizelerim, düþlerini ve sonunu tüketmiþliðe kýrgýnlýðým. Yani, yanýnda iken uzaklarýn girmesi aramýza, yokluðun varlýða eþitlenmesi.
Bir anlamý varsa.

Demem þu ki; bir rüzgarsýn desem anlamý yok, yüregime fýrtýnalarca
esmezsen.

Burdur
Sosyal Medyada Paylaşın: